We logeren in een heel mooi hotel. Deze keer douchen zonder kannen en kruiken.Omdat we nog wat willen genieten van de tuin spreken iets later af met onze driver. In de voormiddag bezoeken we het Umaid-Bhavan paleis. We zijn al veel gewoon geraakt deze reis : de verwondering laat op zich wachten, ondanks de schoonheid.
Het is snikheet en we besluiten om ons alleen in het hectisch Jodhpur te wagen. Maar eerst een bank opzoeken om wat geld te wisselen.
Voor ons staat een lang rij wachtende Indiers.We wachten hoffelijk onze beurt af. Na 10 minuten beseffen we dat het woord hoffelijkheid waarschijnlijk niet in het Indisch woordenboek staat , dus gebruiken we eventjes onze ellebogen.
Het is aan onze beurt ! Pasport afgeven een hele stapel formulieren invullen en geduldig blijven, de formulieren worden nagekeken , doorgegeven aan een volgende bediende, waarbij de laatstvernoemde er nog een derde bediende bijhaalt .
We blijven heel geduldig de hele ceremonie volgen. Opeens reikt een bediende ons een bronzen medaille toe.Wij dachten : een ereteken voor onze hoffelijkheid! Niets was minder waar. Op de medaille stond een cijfer, voor ... een volgend loket ! Waar dan uitenidellijk de transacite kon plaatsvinden .
Moe geslenterd van al dat gedoe zoeken we onze gids die ons naar een nieuw hotel brengt.
Een hotel waar je als westeling alleen maar durft van dromen het fortchanwa hotel
We sluiten de dag met een frisse duik in het zwembad en een overheerlijke lunch...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten